O eğitimde sanırım 35 kişi civarındaydık ve ben dahil birkaç kişi hariç tamamı fast food, yemek, lokanta, kafe açmak için gelmişlerdi..

Şimdi ne var canım bunda demeyin ?

Bir kere bizim insanımız için en kolay gelen iş bu görünüyor ancak bugüne kadar olan gözlemlerimde ve analizlerimde en çok açıp, kapanan işletmeler de yine bu alanda maalesef..

Bir kere işletmecilik yapmak isteyen halkımızın büyük çoğunluğu, iş planı , rekabet analizi, ihtiyaç analizi, bütçe, maliyet hesabı, iletişim, doğru lokasyon belirleme vs yapmayı bilmiyor. Ayrıca sermaye yetersizliği olduğu için de ömürleri uzun olamıyor ve batıyorlar.

Sonu büyük hüsran. Zira yukarıda saydığım analiz ve süreçleri dahi çok iyi yapabilseniz bile ticaret zekası, esnaflık, müşteri ağırlama, uğurlama, ekibi yönetmek, satıştan anlamak çok kolay hatta hiç kolay işler değil.

Hayatında bir tane simit, limon ,su satmamış adam sırf biraz parası var diye Simit Salonu diye yer açıyor diğeri büfe açıyor sen hayatında ne sattın ?Hiç kafanda simit taşıdın mı ?Ne kadar zor bilir misin ?

İşte bu sebeple bu girişimcilerimize KAMİKAZE diyorum.

Kamikaze ne demek ?Bu söz bize Japoncadan özellikle de ikinci dünya savaşından kalma.

Düşmana uçağıyla intihar dalışı yapan pilot.İşte aynen bizim bu girişimciler de anlamadığı,çıraklığını,kalfalığını ve ustalığını yapmadan girdikleri bu işlere kamikaze dalışı ile ölümüne atlıyorlar ve batıyorlar.

Şimdi şöyle düşünün, en küçük bir kafe, restaurant açmak için sadece dekorasyon maliyeti 400-500.000 TL’den başlıyor. Min. 1 yıllık kira sözleşmesi, eleman maaş, sgk, stopaj, muhasebe, kdv, belediye vergi vs. 1 yıllık min. Maliyet 1 milyon lira.

2 yıl dayanırım diyorsanız 3 milyon lira çünkü paranız yok kredi çekiyorsunuz ve dükkanı kapatsanız dahi yıllarca kredinizi ödemeye devam.

Bu yüzden aile birliktelikleri bile zarar görüyor. Aileden ,akrabalardan borç isteniyor verilmezse sorun verildi geri almak mümkün değil..

Toplamda ülkemiz bu zararı görüyor. Olmayan paralarımızla, yurt dışından kredi ile aldığımız paraları resmen çöpe atıyoruz.

İşte asıl para buralarda hiç oluyor. İnşaata harcadığınızda elinizde bir ev, dükkan  vs var oturursunuz, satarsanız, kiraya verirseniz az veya çok paraya ortada bir ürün yani malınız var ama bu işlere yapılan paranın tamamı %100 çöpe gidiyor.

İşte  çoğu kişinin göremediği kaynak israfı asıl bu alanda..

İstanbul’un en ünlü caddelerinde Bağdat, Beyoğlu, Ümraniye Alemdar ,Nişantaşı ve her AVM’de onlarca boş dükkan.. Buralarda dükkan kiralamak için ciddi hava paraları ödenirdi şimdi kiracı bulunamıyor.

İşte hükümetin de yapması gereken aynen Avrupa’da olduğu gibi şehirlerde ihtiyaca ve talebe göre iş yeri açılmasına izin verilmesidir. Yoksa daha çok çöpe gidecek para olacak..

Ha bu kişiler ne yapsın ?

Bugüne kadar en iyi yaptıkları işi yapmaya devam etsinler.

Maceraya gerek yok.

Para zor kazanılan ama çabuk tüketilen bir ürün. Dikkatli olalım..

Sevgiyle Kalın,

Cevat Kabataş

24/04/2019